Penyatuan nasional pulih hubungan kaum

 Oleh : Jeniri Amir

Pada malam Pilihan Raya Umum Ke-13 (PRU-13) lalu, Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak, mengusulkan penyatupaduan nasional. Konsep itu dikemukakan ekoran kerisauan beliau sesudah melihat pola pengundian yang mengarah kepada polarisasi kaum. Polarisasi kaum tidak baik untuk Malaysia yang sekian lama bangga dengan hubungan etnik yang aman dan harmoni.

Ramuan terbaik perlu dicari bagi mengelakkan polarisasi kaum daripada memburuk dan memastikan perpaduan nasional terus dapat diperkukuhkan. Jawapan kepada semua itu ialah penubuhan Majlis Konsultasi Perpaduan Nasional (MKPN) baru-baru ini.

 

Kesepaduan sosial dan integrasi nasional amat penting bagi negara yang kompleks seperti Malaysia, lebih-lebih lagi kita bukan saja mempunyai sekian banyak etnik, tetapi juga dipisahkan oleh Laut China Selatan.

Dengan landskap sosiopolitik yang sudah berubah ekoran peningkatan kadar celik huruf dan politik, pendedahan kepada media baru, pertambahan golongan kelas menengah, serta kadar perbandaran yang meningkat memberi kesan kepada trend pengundian dalam pilihan raya. Perbincangan rakyat mengenai pelbagai isu yang dulu dianggap sensitif tidak lagi dapat dikawal, apatah lagi dengan adanya media baru.

Kenyataan sentuh isu sensitif

Rakyat Malaysia tidak segan memperkatakan sesuatu tanpa mengendahkan sama ada ia menghiris perasan etnik dan agama lain atau tidak. Akta Hasutan seolah-olah tidak memberi rasa gerun kepada golongan ini dengan terus menyentuh isu sensitif, emotif dan provokatif meskipun menyedari implikasi negatif kepada hubungan etnik.
Mereka bertikam lidah terutama di alam maya, tetapi sering bertindak ‘tikam batu sembunyi tangan.’ Keterbukaan dan kebebasan bersuara di alam maya bagai tidak disekat dan perselisihan pendapat ini sering menimbulkan salah tanggapan sesetengah orang, seolah-olah hubungan etnik di negara ini teruk walhal apa yang berlaku di alam maya tidak semestinya mencerminkan realiti sosial dalam hubungan seharian. Masyarakat pelbagai etnik masih lagi duduk semeja di kedai mamak, mengunjungi rakan dan kaum lain waktu perayaan atau majlis perkahwinan.

Isu membabitkan kepentingan kaum, bangsa, agama, budaya, perlembagaan dan ekonomi jika tidak dikawal boleh membakar hati dan negara kita. Perbincangan terbuka, jujur dan profesional dalam MKPN amat dituntut untuk mencari penyelesaian terbaik.

Hubungan etnik di negara ini mengalami keadaan turun naik, kecuali beberapa kejadian seperti 13 Mei 1969 dan dua tiga lagi kejadian lain, hubungan etnik di negara ini padanya aman dan harmoni. Kita sedang menuju kesepaduan dan perpaduan sosial.

Pendekatan pulih hubungan

Pelbagai langkah kerajaan sejak Majlis Gerakan Negara ditubuhkan membuahkan hasil, termasuk Dasar Ekonomi Baru, Dasar Kebudayaan Kebangsaan, penggunaan bahasa kebangsaan, dan seumpamanya. Meskipun demikian, ada pihak menganggap hubungan etnik di negara ini rapuh sifatnya bagai api dalam sekam, bila-bila masa saja boleh berlaku ketegangan dan konflik.

Kita sedar bahawa kemakmuran dan kesejahteraan yang dinikmati pada hari ini berkat kestabilan sosial dan politik sejak kemerdekaan. Percakaran memang berlaku. Tetapi keharmonian hubungan etnik dan kesepaduan sosial memungkinkan kita mencapai kemajuan dari segi politik, ekonomi, sosial, pelancongan dan seumpamanya.

Kita perlu terus mempertahankan keadaan itu bagi menentukan survival Malaysia. Kita perlu mencari persamaan daripada perbezaan, kerana kita tidak dapat lari daripada realiti hidup dalam kesatuan dan kepelbagaian. Malaysia berada pada tangga ke-19 dalam Global Peace Index 2011 meskipun negara ini terdiri daripada pelbagai etnik. Negara lain yang mengatasi Malaysia pada amnya bersifat homogenus dari segi demografi. Kita perlu berbangga dengan pencapaian itu dan terus berusaha untuk mengukuhkan kedudukan kita.

Membina masyarakat yang teguh dari segi kesepaduan sosial dan integrasi nasional memakan masa panjang. Masyarakat pelbagai etnik di Malaysia tidak mungkin hidup bagai sebuah pulau sebaliknya kita saling bergantung dalam setiap kegiatan dan perkara. Kesepaduan sosial boleh dicapai melalu akomodasi, akulturasi, asimilasi dan amalgamasi dalam pergaulan seharian, kebudayaan, makanan dan perkahwinan.

Segala cabaran pada peringkat tempatan, nasional dan global bergantung kepada daya ketahanan kita yang ditentukan kestabilan sosiopolitik hasil kesepaduan sosial dan perpaduan nasional. Kesepaduan sosial prasyarat perpaduan nasional yang menjadi matlamat jangka panjang negara.

Penulis ialah pensyarah di Universiti Malaysia Sarawak

Sumber : Berita Harian Online

Mencapai matlamat masyarakat maju

Oleh Nur Syahidah Abdul Jalil

 

KOS sara hidup yang tinggi adalah ‘bayaran’ yang mahal kepada pembangunan sesebuah negara yang tidak seimbang. Ketidakseimbangan dalam pembangunan berlaku apabila kemajuan sesebuah negara yang direncana hanya memberi manfaat kepada segelintir ahli masyarakat yang berkepentingan manakala masyarakat lain selebihnya terpaksa hidup dalam satu sistem yang menyokong segelintir masyarakat yang berkepentingan ini.
Pembangunan yang tidak seimbang memecah-belahkan masyarakat kepada dua kumpulan utama yang ketara perbezaaan sosioekonominya iaitu golongan yang berpendapatan tinggi dan golongan berpendapatan sederhana dan rendah.
Golongan berpendapatan sederhana lazimnya tersepit di antara kumpulan yang kaya dan kumpulan yang miskin apabila kedudukan sosioekonomi mereka lebih menghampiri kumpulan miskin tetapi jauh daripada kumpulan kaya. Bahkan kumpulan ini cenderung untuk menjadi golongan yang mudah miskin.
Sistem yang memperhambakan manusia untuk berhutang seumur hidup menjadi pegangan utama negara-negara seluruh dunia. Ini termasuklah negara-negara maju yang sering dijadikan contoh tauladan untuk memajukan negara. Selain itu peningkatan harga barangan keperluan asas termasuklah makanan, tempat tinggal, rawatan dan lain-lain semakin meningkat. Ditambah dengan pelbagai jenis bayaran yang perlu dilunaskan mencengkam hidup sebahagian besar masyarakat demi mencapai matlamat sebagai sebuah negara maju.
Sebuah negara maju bukanlah semata-mata berdasarkan kepada teknologi atau infrastruktur yang maju, akan tetapi yang lebih penting adalah terdiri daripada sebuah masyarakat yang maju. Di antara ciri-ciri utama masyarakat maju ialah masyarakat yang kurang bebanan kewangan. Bebanan kewangan yang kurang membawa maksud akses kepada keperluan asasi hidup dengan lebih mudah, tidak berhutang dengan jumlah yang terlalu besar ataupun mempunyai jadual ansuran dalam jangka masa yang lama, mengalami pertumbuhan pendapatan yang berpatutan serta mempunyai kuasa membeli yang munasabah.
Ciri kedua masyarakat yang maju ialah masyarakat yang mempunyai nilai moral yang tinggi. Tahap pendidikan bukanlah prasyarat kepada seseorang individu untuk mempunyai nilai moral yang tinggi. Hakikatnya individu yang berpendidikan tinggi juga cenderung untuk mempunyai nilai moral yang rendah apabila mengambil kesempatan di atas ‘kebijaksanaan’ yang dimiliki. Nilai moral yang dimaksudkan termasuklah menghormati sesama manusia, mematuhi undang-undang agama dan negara, bersopan santun termasuklah di jalan raya dan lain-lain.
Ketiga, masyarakat yang maju ialah masyarakat yang mempunyai sistem jaringan sosial yang kukuh. Sistem ini bermula daripada unit yang paling kecil iaitu institusi keluarga. Keluarga menjadi pusat pertama pendidikan generasi akan datang. Kekukuhan institusi keluarga merupakan jaminan hak asasi seorang manusia. Dalam konteks keluarga, ibu bapa memainkan peranan besar untuk membimbing anak-anak mengatur kehidupan mereka.
Panduan yang dibekalkan kepada anak-anak tidak semestinya bersifat perintah-akur. Pendekatan sebab-akibat perlu diterapkan dalam proses membentuk jatidiri anak-anak agar merasa lebih disayangi dan dihargai sebagai seorang manusia yang mempunyai kemahuan dan pendapat. Hal demikian kerana anak-anak adalah golongan yang mudah rapuh dan cenderung melakukan kesilapan berdasarkan tahap kematangan mereka. Justeru, usah mudah untuk menghukum apatah lagi membiarkan anak-anak terumbang-ambing kerana kesilapan mereka kerana hakikatnya kesalahan tersebut juga datang daripada ibu bapa.
Sistem jaringan sosial yang kukuh seterusnya memperlihatkan perpaduan dalam kalangan masyarakat setempat seperti saudara-mara dan jiran tetangga. Jalinan sosial yang erat memperlihatkan masyarakat saling mengambil berat di antara satu sama lain termasuklah hal-hal berkaitan pencegahan jenayah, kemiskinan yang tidak dilapor, gotong royong dan saling tegur-menegur demi kebaikan.
Keempat, masyarakat yang maju terdiri daripada masyarakat yang cintakan ilmu pengetahuan. Ilmu pengetahuan tidak semestinya beroleh di dalam bilik darjah, bahkan ilmu juga boleh dipelajari daripada kemahiran dalam bidang tertentu dan juga alam sekeliling. Dengan keazaman yang tinggi kemahiran juga boleh menjadi jalan kepada mencapai kejayaan dalam hidup termasuklah kejayaan dalam ekonomi sebagaimana golongan profesional yang lain.
Akhirnya, masyarakat yang maju ialah masyarakat yang bersedia untuk melakukan inovasi termasuklah mengambil kira pandangan orang lain. Di dalam sesebuah organisasi misalnya, majikan perlu bersedia membuka peluang generasi baru memberikan pandangan dan mencuba kaedah yang berbeza dalam produktiviti. Begitu juga halnya dengan pemerintahan sesebuah negara perlu melihat dalam konteks masyarakat umum yang lazimnya terdiri daripada golongan berpendapatan rendah dan sederhana.
Proses mengasimilasasikan ciri-ciri ini ke dalam masyarakat sudah pastinya memakan masa akan tetapi boleh dilakukan dengan kerjasama semua pihak. Membentuk masyarakat maju seharusnya diutamakan kerana apabila tercapainya hasrat ini maka dengan sendirinya matlamat sebagai sebuah negara maju itu dapat dicapai.

PENULIS ialah Pegawai Penyelidik Pusat
Kajian Ekonomi dan Kemasyarakatan, Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM)

Sumber : Utusan Online.

Waspada konsep demokrasi liberal

Oleh :  Shamrahayu A. Aziz

Hak kebebasan jadi umpan cabar kedaulatan negara

Hanya kemerdekaan dan kedaulatan yang boleh menjadikan sesebuah negara itu dipandang tinggi dan dihormati di mata dunia. Kemerdekaan dan kedaulatan dalam bahasa mudah membawa erti kekuasaan negara dalam mengendali, mentadbir urus negara, menentukan hala tuju negara serta meletakkan kewajipan ke atas setiap rakyatnya.

 

Dengan kata lain, dengan kemerdekaan dan kedaulatan, sesebuah negara itu boleh menentukan apa juga sekalipun dalam mencapai hala tuju negara. Dengan adanya kedaulatan, hanya negara yang mempunyai keabsahan untuk ‘memaksa’ ke atas warganya dalam menjaga kedaulatan negara.

Bagi negara kita, kemerdekaan dan kedaulatan negara bukan mudah untuk diperoleh. Ia bukan jatuh dari langit atau datang bergolek tanpa tumpahnya darah dan air mata. Kita hendaklah sentiasa sedar bahawa perkara yang menunjangi kemerdekaan dan kedaulatan negara ialah kesetiaan rakyat kepada negaranya. Kesetiaan yang tidak berbelah bahagi serta semangat patriotisme dan kecintaan kepada negara menjadi faktor utama dalam mengekalkan kemerdekaan dan kedaulatan negara.

Berkaitan dengan kedaulatan negara, perkara berkaitan pengintipan sudah beberapa kali disiarkan media. Sudah tentu perkara ini membimbangkan. Mungkin ini adalah antara kesan atau masalah globalisasi yang sedang hebat melanda dunia kita. Ia seolah-olah tidak boleh dielakkan lagi.

Namun, sekiranya benar, atas apa alasan sekalipun, pengintipan itu dilakukan, ia adalah pencerobohan ke atas kedaulatan negara. Oleh itu, isu pengintipan ini tidak boleh dipandang sebelah mata. Selain daripada isu pengintipan dan kedaulatan negara, kita juga perlukan penghayatan yang jelas mengenai kesetiaan kepada negara oleh warga negara kita sendiri.

Setia kepada negara
Perkara ini begitu penting kerana hanya kecintaan dan kesetiaan kepada negara yang boleh menjamin kekalnya kemerdekaan dan kedaulatan negara. Perkara penting untuk kita perkukuh ialah kesetiaan dan kecintaan kita kepada negara. Setiap individu warga Malaysia menggalas tanggungjawab menjaga kemerdekaan dan kedaulatan negara pada setiap masa.

Oleh yang demikian, ketahanan diri, pendirian yang jelas dan jati diri yang berlandaskan kekuatan mental dan spiritual serta ketinggian akhlak akan memperkasa dan mengekalkan kekuatan negara. Dalam perkembangan semasa terutama dalam era digital dan dunia maklumat, kedaulatan negara menjadi satu perkara besar.

Perkembangan semasa dalam maksud demokrasi juga perlu difahami dengan jelas oleh setiap warga. Demokrasi yang dicanang kepada rakyat menggambarkan mengenai kebebasan. Kebebasan itu pula digambarkan sebagai segala-galanya dalam kehidupan manusia. Demokrasi dijadikan umpan untuk mencabar kedaulatan negara.

Atas dasar demokrasi pelbagai perkara sudah dicanang. Sebagai contoh, atas dasar demokrasi dicanangkan hak kebebasan bersuara dan juga kebebasan untuk mendapatkan maklumat yang diklasifikasikan sebagai rahsia negara. Di bawah tiket demokrasi itu kelihatan seolah-olah ada keghairahan dalam kalangan warga untuk mendapatkan atau membongkar rahsia negara. Sekiranya rahsia negara itu telah didapati dan seterusnya didedahkan, ia adalah seolah-olah satu kejayaan besar demokrasi dan kebebasan bersuara.

Fahami konsep demokrasi

Kita hendaklah sedar bahawa hak asasi dijadikan tema mengembangkan demokrasi liberal yang lebih mementingkan kebebasan individu yang begitu luas dan seolah-olah tanpa sempadan yang jelas, sedangkan dalam konsep demokrasi sebenar, masih ada ruang untuk mengawal kebebasan itu. Demokrasi sebenar itu, walaupun menjamin kebebasan, tidak memberikan kebebasan yang sangat luas atau sepenuhnya.

Tidak dapat kita nafikan mengenai keperluan mendedahkan maklumat negara kepada khalayak bagi meletakkan sikap kebertanggungjawaban kerajaan.

Namun, ini tidak bermaksud konsep kebertanggungjawaban itu bertujuan mendedahkan negara kepada campur tangan lain dalam kedaulatan negara. Kita hendaklah berhati-hati dalam menerima konsep seperti demokrasi liberal ini.

Bagi memastikan kita tidak terleka dengan ‘inovasi’ dalam konsep demokrasi serta kebebasan tanpa sempadan, kita hendaklah mempunyai jati diri tinggi dengan meletakkan kecintaan dan kesetiaan kepada negara pada tempat paling tinggi. Setiap warga Malaysia hendaklah sedar bahawa kedaulatan itu hanya dipegang oleh kita yang tidak tunduk kepada kekuasaan orang lain serta tidak diganggu gugat oleh kehendak orang lain.

Oleh itu, kita hendaklah sentiasa berpaksikan kepada kecintaan dan kesetiaan kepada negara dengan penuh kesedaran mengenai pentingnya kemerdekaan dan kedaulatan negara.

Penulis ialah Profesor Madya di Kulliyyah Undang-Undang Ahmad Ibrahim 

Sumber : Berita Harian Online -18/12/2013